Minas Ceylin – Jedina

Bazı şarkılar var. Çalıyor ve geçiyor. Bazı şarkılar da var; bir yerinden tutuyor insanı. Neresi olduğunu hemen anlamıyorsun belki ama orada bir şey kalıyor. İşte “Jedina” öyle bir şarkı. Minas Ceylin’in sesi Karadağ vadilerine ilk defa Türkçeyi değil, Karadağ dilini bırakıyor ve bunu yapan ilk Türkiyeli sanatçı oluyor. Hem de öyle büyük prodüksiyonlar, cilalı kampanyalarla değil. Sessiz, sakin, dağların arasından akan bir dere gibi.

Minas, yıllardır Karadağ’da yaşıyor. Şehirde değil, kentten uzakta, doğaya yakın bir yerde sanırım. Çünkü “Jedina”nın klibinde sadece gözünü değil, içini de serinleten görüntüler var. Karadağ’ın o insana çok iyi gelen manzaraları… Ve o manzaralar arasında bir Türk sanatçının sesi; nevi şahsına münhasır, hafif kırık, ama çok sahici bir tonda.

Şarkının sözlerini Stefan Pantovic’le birlikte yazmışlar. Karadağlı bir rock müzisyeniyle. Güzel bir detay. Gerçekten “orada” olan bir şarkı bu. Turistik değil, samimi. Dışarıdan değil, içeriden biri gibi yazılmış. Müziğini Minas yapmış. Yapımcısı da kendisi. Her şeyini üstlenmiş. Bu biraz eski usul bir bağımsızlık. Biraz inat, biraz da sevda işi.

Peki “Jedina” ne söylüyor? Tam olarak ne dediğini anlamasan bile, o dilden taşan duyguyu hissediyorsun. Zaten bazı şarkılar anlamını sana açıklamıyor, senin içinden bir anlam bulmanı bekliyor. Müziğin evrenselliği de bu değil mi zaten. Sözlere ihtiyaç duymaması.

Minas Ceylin’in sosyal medya paylaşımlarında söylediği bir şey var: “Bu ülkeye bir teşekkür bırakmak istedim.” Basit bir cümle gibi duruyor ama aslında derin. Çünkü bazen insan yaşadığı yere borçlandığını hisseder. Ve Minas bunu bir şarkıyla ödüyor.

Karadağlılar sevmiş. Sırbistan’dan ve Bosna Hersek’ten de dinleniyormuş şarkı. Bence sevilecek de. Çünkü bu şarkıda kimlik değil, içtenlik var. Ve içtenlik her dilde anlaşılır.

Bazen bir sanatçının yaptığı şey, yaptığı müzikten daha büyük olur. Minas’ın yaptığı da tam olarak bu. “Jedina” bir şarkıdan çok, bir selam, bir teşekkür, belki de bir küçük köprü.

Dinleyin. Belki siz de bir yerinizden tutulursunuz ve o dili hiç bilmeseniz de kendinizi ”Jedina” diye mırıldanırken bulursunuz.

Kadri Karahan / Editörün Notu